هفت اردیبهشت‌ماه درست یک سال از فوت استادی می‌گذرد که جامعه کتابداری و اطلاع‌رسانی، یا به تعبیر امروزین آن علم اطلاعات و دانش‌شناسی، فقدان او را تا ابد حس خواهد کرد. استاد دکتر عباس حری، به‌عنوان یکی از پایه‌گذاران و نظریه‌پردازان علم اطلاعات، حق بزرگی به گردن تمامی دست اندرکاران علم اطلاعات و کتابخانه‌ها و مراکز اطلاع‌رسانی کشور دارد. وی از معدود چهره‌های دانشگاهی سال‌های اخیر است که درک و درایتش از موضوعی علمی همیشه فراتر از مرزهای یک رشته می‌رفت و به مدد تفکر استعاری و بهره‌گیری از نظریه‌های موجود در سایر رشته‌ها تلاش می‌کرد افق‌های تازه‌ای را در مباحث مربوط به اطلاعات و اطلاع‌شناسی بگشاید. او که کار تدریس را از اوان جوانی از معلمی دبستان در روستاهای خراسان آغاز کرده بود تا آخرین روزهای زندگی پربرکتش و با وجود داشتن عناوین و سمت‌هایی مانند استاد ممتاز دانشگاه تهران، مشاور اطلاع‌رسانی رییس‌جمهور، معاونت پژوهشی کتابخانه ملی ایران، سردبیری و عضویت در هیات تحریریه ده‌ها نشریه وزین علمی، همکاری در تهیه و تدوین دایره‌المعارف‌های گوناگون و تالیف صدها مقاله علمی و... همواره به‌عنوان معلمی راستین به زیباترین و موثرترین شکل ممکن ارتباطش را با شاگردانش حفظ کرد. دکتر حری با تکیه بر ذهن نظریه‌پرداز خود، کوشید در مدت حضور و فعالیتش در رشته علم اطلاعات و کتابداری، وجهه‌های تئوریک و روش‌مند به این حوزه ببخشد از این رو بخش عمده‌ای از هم و غم خود را به تدریس درس روش تحقیق و تدوین چند کتاب در همین حوزه معطوف کرد. دنیا هرگز متکی به افراد نبوده و همواره عده‌ای در حال آمدن و عده‌ای در حال رفتن هستند، اما بی‌شک جای خالی برخی از این افراد چیزی نیست که بتوان به آسانی از کنار آن گذشت. یکی از این آدم‌ها دکتر عباس حری است؛ شخصیت منحصر به فردی که به جرأت می‌گویم نه فقط بر تلاش و پشتکار، که بر نبوغی ذاتی استوار بود. در آستانه روز معلم به او ادای احترام و برای روح بزرگش طلب آرامش می‌کنم.
* استادیار گروه علم اطلاعات و دانش‌شناسی دانشگاه خوارزمی
.jpg)
.jpg)
